Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek - Mary Ann Shaffer & Annie Barrows

Tytuł: Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek
Autor: Mary Ann Shaffer & Annie Barrows
Wydawnictwo: Świat Książki
Ilość stron: 252
Rok wydania: 2008 (ogólnie), 2010 (Polska)
Seria/cykl: -

Jest rok 1946. Juliet, młoda pisarka, objeżdża zniszczoną Anglię, promując swą książkę i szukając tematu do następnej. Przypadkiem dowiaduje się o małej wyspie Guernsey, na której istnieje dziwne Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Powołali je podczas wojny rolnicy i gospodynie, by uratować kilka osób przed aresztowaniem. Ale jak się ma literatura do placka z obierek? Zaciekawiona Juliet odwiedza Guernsey. Urzeczona przyrodą, ciszą a przede wszystkim serdecznością ludzi, postanawia osiąść na wyspie. Znajduje tu nie tylko kopalnię tematów, ale także miłość.

Bohaterowie

Powiem w najkrótszy i jednocześnie najprawdziwszy sposób: wspaniali! Nie mam żadnych zarzutów do ich kreacji, ponieważ jest ona: wielowymiarowa, autentyczna i ciekawa. Rozwijając ów trzy określenia - każda z postaci w powieści miała jakąś głębię, nie okazywała się jednoznaczna, była wyjęta jakby z prawdziwego życia i przeniesiona na karty książki. Nie znajdzie się tu również dwóch takich samych charakterów, panuje wśród nich różnorodność, co sprawia, że stają się oni interesujący. (zastanawiałam się nawet, czy Stowarzyszenie Miłośników... nie jest czasem na faktach, ale nigdzie nie znalazłam takiej informacji). Dla autorek nie ma różnicy - postać pierwszoplanowa czy drugoplanowa, ponieważ każda jest bardzo realna i dobrze wykreowana. Przechodząc do konkretów: bardzo polubiłam Juliet, to pełna życia kobieta, obdarzyłam też sympatią Isolę za jej zwariowane pomysły, a także Elizabeth zasługuje na moją sympatię i szacunek (niesamowita postać!).

Fabuła

Zacznę od samej formy książki. Otóż, jest to powieść epistolarna, to znaczy - napisana w formie listów. Osobiście taki zabieg mi nie przeszkadza, a po skończeniu Stowarzyszenia... chyba mogę nawet stwierdzić, że lubię taką formę. Jedno jest pewne: listy dodawały jeszcze więcej uroku całości! Bo uroku tej książce nie brakuje, jest szalenie klimatyczna. I uważam, że autorki zrobiły tu coś wspaniałego: napisały o wojnie z humorem! Pierwszy raz zapoznałam się z dziełem, które byłoby tak zabawne, a jednocześnie poruszające trudne tematy II wojny światowej. Udało im się zachować granicę pomiędzy humorem a powagą i to jest coś naprawdę wspaniałego, godnego uwagi! Nie oszczędzono tu przykrych, drastycznych, łamiących serce aspektów wojny, a jednocześnie były one napisane tak delikatnie, wplątane w opisy zabawnych sytuacji... Gdy skończyłam tę książkę, nie mogłam wyjść z podziwu. Oprócz tego Mary Ann Shaffer oraz Annie Barrows podejmowały również tematykę związaną z rodziną, miłością czy książkami. Żadnego z tych wątków nie spłaszczyły, a miłość głównej bohaterki do książek wywoływała uśmiech na twarzy i myślę, że umieszczenie czegoś takiego w treści było świetnym posunięciem ze strony autorek.

Kilka słów na koniec

Dawno nie czytałam już powieści, która tak bardzo mnie rozbawiła i jednocześnie złamała serce. Kilka razy miałam łzy w oczach i po raz kolejny zostałam uświadomiona, jaka II WŚ była okropna. Ogólnie nie do końca przepadam za czytaniem (czy oglądaniem!) o tym, bo - przyznaję - jestem na to zbyt wrażliwa i nie mogę potem... normalnie funkcjonować przez jakiś czas. Podobnie było też tutaj, ale absolutnie nie żałuję, że przeczytałam tę pozycję. Jest to optymistyczna, ciepła, zabawna, a jednocześnie smutna lektura. Co do stylu autorek również nie mam zastrzeżeń - nie znajdziemy tu zbędnych słów (zważając też na to, że to raptem 252 stron), wszystko zostało opisane w sposób interesujący oraz przepełniony emocjami. Chociaż jest jedna rzecz, którą mogłabym zarzucić tej powieści - pod koniec I części (została podzielona na dwie) zaczęło się już robić nieco nudnawo, ale na szczęście, trwało to krótko i zaraz po tym nastąpiła II część, która nie miała już ani jednego żmudnego momentu. 

Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek to cudowna powieść łącząca w sobie mnóstwo humoru i przygnębiające opisy dotyczące II wojny światowej. Bohaterowie są niesamowicie realni, a fabuła obfituje w kilka dobrze poprowadzonych, ciekawych wątków, których zgłębianie było czystą przyjemnością.

Polecam BARDZO! <3

Ocena: 8/10

Czy znacie tę książkę? A może czytaliście? <3 Jeśli nie - zamierzacie? 

Co sądzicie o powieściach epistolarnych? :D

Poza tym mam parę... ogłoszeń? xD (coś w tym stylu) 

Po pierwsze - dziękuję za tak duży odzew pod wcześniejszym postem! :o (tak, to ten, w którym się żalę xD) Gdybym wiedziała, że aby wywołać jakąś aktywność, wystarczy napisać coś takiego, już dawno bym to zrobiła! (żartuję oczywiście xD tak naprawdę jestem bardzo zaskoczona tym, co się tam stało i jeszcze raz dziękuję - poczułam się niezwykle zmotywowana!)

Po drugie, czas zanalizować ankiety, czyli sprawy, nad którymi się zastanawiałam :D Nie przechodzę na disqusa ;) I w komentarzach większość osób mi to odradzało, i ankieta również jest w większości głosów na "nie", więc... nie :D Natomiast co do fanpage'a... Jest sporo osób na "tak" i sporo osób na "nie", także sama podjęłam decyzję - będę go zakładać :D Jeszcze nie wiem, kiedy się za to zabiorę, ale cały czas planuję xD Nie jestem pewna, czy to w ogóle wypali, ale... spróbować zawsze warto ^_^

To tyle, dziękuję, że jesteście! ^_^ 

Wszystkie zdjęcia użyte w poście są mojego autorstwa.