Porwana pieśniarka - Danielle L. Jensen

Zdjęcie pochodzi z mojego instagrama

Tytuł: Porwana pieśniarka

Autor: Danielle L. Jensen

Wydawnictwo: Galeria Książki

Ilość stron: 431

Rok wydania: 2014 (ogólnie), 2016 (Polska)

Seria/cykl: Trylogia Klątwy - część pierwsza

O czym opowiada książka (według Meredith)

Mamy główną bohaterkę, która mieszka na wsi i ma piękny głos. Jej mama mieszka w mieście i Cecile lada chwila ma się do niej przenieść, żeby pobierać dalsze nauki (chyba, czytałam tę książkę jakoś w listopadzie). Niestety pech chciał, że została porwana i to na zlecenie nie byle kogo - bo zaklętych w górze trolli. Nagle się okazuje, że opowieści opowiadane "na powierzchni" okazały się prawdziwe i Cecile musi się z nimi zmierzyć twarzą w twarz. A twarz ta ma różne oblicza - jedne są piękne, inne niekoniecznie, ale większość jest okryta intrygą i oszustwami. 

Bohaterowie
Sporo słyszałam o Porwanej pieśniarce. Zarówno te dobre, jak i te złe rzeczy. Miałam ją na półce już dość długo i kiedy wreszcie przyszła na nią kolej, podeszłam do niej raczej ostrożnie. Jak więc odebrałam bohaterów? Cóż, w ogólnym rozrachunku można by rzec, że raczej dobrze. Nie uważam, żeby byli źle wykreowani - to znaczy płascy, papierowi, bez duszy. Nic z tych rzeczy. Autorce udało się raczej nadać im pewne cechy charakterystyczne, a nawet jakąś głębię. Niekiedy. Cecile to postać, z którą właściwie mam problem. Nie zapałałam do niej wielką sympatią, bardziej nawiązała się między nami delikatna nić porozumienia. To bohaterka, którą określiłabym mianem "jakich wiele". Pełno teraz takich w powieściach tego typu - nabierająca siły i pewności siebie, stająca się częścią jakiegoś spisku czy buntu. Tristan z kolei... też raczej nie jest niczym nowym. Nieco bezczelny, nieco arogancki książę, który ma swoje tajemnice. Na szczęście Danielle L. Jensen nie zaniedbała postaci drugoplanowych - i o nich można się czegoś dowiedzieć. 

Fabuła
Porwana pieśniarka to całkiem interesująca książka. Nie mogę jej zarzucić nudy czy braku akcji. Prawie zawsze coś się działo i dla mnie to bardzo duża zaleta. Powieść porusza kilka wątków. Na pierwszym planie figuruje wątek fantastyczny - czyli trolle. Nie było to moje pierwsze spotkanie z tymi istotami (niech żyje Trylogia Trylle jeeej), ale wyszłam z niego nawet zadowolona. Nie było to może coś odkrywczego, jeśliby brać pod uwagę ich moce, ale pod względem skontrastowania tego z czarownicami - wyszło coś fajnego. Drugim wątkiem głównym był wątek miłosny i sama nie wiem, co o nim sądzić. Podobała mi się ta relacja hate-love (wiecie, że to mój ulubiony typ), ale w którymś momencie to się stało zbyt... mdłe. Tylko same "kocham cię", "nie mogę bez ciebie żyć"... czasem było tego za dużo. Po prostu. Autorka wplotła do treści również inne motywy - jak wolność, wybór, władza czy muzyka. Nie poległa na tym, a niektóre - głównie chodzi mi o muzykę - przyjemnie urozmaiciły całość.

Kilka słów na koniec
Styl autorki to również nic nowego czy oryginalnego - ale był przyjemny i łatwy w odbiorze. Natomiast jeśli chodzi o emocje - tak ważne dla mnie przy lekturze - nie było źle. Może nie przeżywałam wszystkiego całą sobą, ale nawet utożsamiałam się z bohaterami, bałam się, cieszyłam czy martwiłam razem z nimi w odpowiednich momentach. Nie na wielką skalę, ale przecież nie każda książka musi wstrząsnąć moim sercem i umysłem (choć to byłoby fantastyczne). Słyszałam też często, że czytelnicy chwalili sobie humor i podawali go jako zaletę, ale szczerze mówiąc, to teksty Tristana (jako że głównie on stanowił element humorystyczny) w większości wprawiały mnie w zażenowanie, a nie w rozbawienie.

Porwana pieśniarka to dość dobra powieść. Choć z trollami, nie nazwałabym jej oryginalną - często powielała utarte już schematy. Pomimo tego bardzo przyjemnie spędziłam z nią czas i przy okazji sięgnę po następną część.

Ocena: 7/10

Okej, a co Wy myślicie? Podzielcie się swoimi myślami w komentarzu! ^_^

Kliknij w obrazek, przenieś się na stronę z postem i weź udział <3