Okrutna pieśń - Victoria Schwab

Zdjęcie mojego autorstwa

Tytuł: Okrutna pieśń
Autor: Victoria Schwab
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Ilość stron: 429 + 24 wstępu
Rok wydania: 2016 (ogólnie), 2018 (Polska)
Seria/cykl: Świat Verity - część pierwsza

O czym opowiada książka? (według Meredith)

Mamy tutaj świat po tym, jak przemoc zyskała cielesność - i powstały z niej potwory. Mamy pewne miasto podzielone na dwie strefy. Dwie wrogie sobie strefy, rządzone przez swoich przywódców w zupełnie inny sposób. W tym wszystkim jest August Flynn, czyli syn jednego z przywódców i Kate Harker, córka drugiego z przywódców. Kate pragnie tylko być taka jak jej ojciec, chce jego aprobaty. August natomiast chciałby być człowiekiem, chciałby bardziej pomóc w tej wojnie, ale tak się składa, że może skraść duszę, grając na skrzypcach. W pewnym momencie ta dwójka się spotyka i wtedy wszystko się zaczyna...

Bohaterowie

Nie jestem świeżo po lekturze. W momencie pisania tych słów od momentu skończenia Okrutnej pieśni dzieli mnie jakiś tydzień. A może nawet więcej. I chociaż minęło już dobrych kilka, kilkanaście dni od przewrócenia przeze mnie ostatniej kartki tej powieści, moje odczucia nie zmalały, nie zniknęły, nie zmieniły się. Często mam tak, że piszę o książce, która mi się spodobała tak średnio, wyrażam się o niej dość dobrze, ale po czasie moje odczucia co do niej są po prostu bardziej negatywne niż pozytywne. Z Okrutną pieśnią tak nie będzie, choćby dlatego że nigdy jej nie sklasyfikowałam jako średniak. Nie mogłabym tak powiedzieć, bo tak dla mnie nie jest. Świadczą o tym chociażby bohaterowie - ach! Pomijając już to, że są oni znakomicie, z n a k o m i c i e wykreowani - są charakterystyczni, mają wady i zalety, to można się z nimi utożsamić. Nie przeszłam obok nich obojętnie, nie miałam czegoś w stylu 'no są jacyś tam bohaterowie, ale co mnie to obchodzi'. Nie. Zżyłam się z nimi i to było wspaniałe. Kibicowałam im, przejmowałam się tym, co robią, tym, co się dzieje i... moją ulubiona postacią został August! Być może już słyszeliście zachwyty nad tą postacią i ja się im absolutnie nie dziwię! Właściwie pokochałam go od pierwszej sceny i wiedziałam, że to wyjątkowy bohater - i się nie pomyliłam! Jest taki uroczy, kochany i pomimo tego że ma swoją mroczną stronę (a może zwłaszcza dlatego) kocham go mocno, mocno, mocno. Natomiast Kate... hm. Właściwie to sama nie wiem, jaki mam do niej stosunek. Kibicowałam jej, temu nie zaprzeczam. Ale chyba nie do końca ją lubię. Chociaż też to nie jest tak, że jej nie lubię. Właśnie sama nie wiem. Ta postać wzbudziła we mnie tyle różnych uczuć i nie umiem jednoznacznie określić, co konkretnie czuję. Do tego jest jeszcze Ilsa, Leo, Harker, Sloan... Tyle różnych charakterów, tyle zagadek i tyle odkrywania kolejnych warstw książki przez czytelnika <3

Fabuła

Okrutna pieśń to powieść fantastyczna, do tego raczej młodzieżówka, z nastoletnimi bohaterami. Pomysł na nią jest po prostu wyjątkowy, niespotykany, ale - co ważniejsze - jego potencjał został w 100% wykorzystany! Powiedzcie sami, czy pomysł na to, by przemoc zyskała kształt, zyskała ciało i była nazywana potworami - czy to nie jest coś wprost genialnego? Do tego nowy podział społeczeństwa (no, tam, gdzie kiedyś było USA) na bardzo ciekawe nazwy - chociażby Prawdziwość, Fortuna... I pewne miasto podzielone na pół, między dwoje ludzi, którzy kiedyś wcześniej walczyli między sobą o wpływy. Jedno miasto walczące z potworami w dwa zupełnie różne sposoby. Dla mnie brzmi to wspaniale i najlepsze w tym wszystkim jest to, że to nie tylko brzmi wspaniale, to jest wspaniałe. Autorka wycisnęła z tego, ile tylko się da, stworzyła powieść z wartką akcją, z pewnymi tajemnicami, zagadkami, które wciągają czytelnika, wciągają, wciągają, tak głęboko, że to była czysta przyjemność wgłębiać się coraz dalej w treść. Spisek, walki, przetrwanie, a w tym wszystkim dwójka głównych bohaterów, którzy powinni być wrogami. Ale wiecie co w tym wszystkim jest absolutnie, absolutnie, absolutnie najlepsze? Że Victoria Schwab nie wcisnęła do swojej powieści wątku miłosnego. W ogóle! Ha, byłam szaleńczo ciekawa, czy Augusta i Kate połączą jakieś romantyczne relacje, ale nic z tego! I o ile uwielbiam wątki miłosne, tak naprawdę cieszę się, że tutaj go nie było, bo to by zepsuło genialność całej reszty. Zmniejszyłaby się brutalność tego świata, akcja by nieco przystopowała. Na szczęście żadne z tych rzeczy nie miało miejsca. Mam, co prawda, nadzieję, że to się delikatnie zmieni w drugiej części, ale delikatnie! Ech, jak ja bym już chciała trzymać drugi tom w rękach...

Kilka słów na koniec

Nie czytałam nigdy wcześniej innych książek tej autorki. Nie wiem więc, jak wypadają w stosunku do tej. Ale cieszę się, że zaczęłam od tej, bo jestem zakochana i mam teraz tak wielką chęć poznać inne twory spod pióra Victorii Schwab. Jej pomysły i jej styl pisania bardzo przypadły mi do gustu. Autorka pisze w przystępny sposób, nie używa skomplikowanego słownictwa, ale jednocześnie po prostu... czaruje słowem. Czasem do tekstu wdarła się lekka poetyckość, taka wzniosłość, ale były to delikatne elementy, nadające całości wyjątkowości, które doceniłam całym serduszkiem. Och, a oprawa graficzna... Okładkę oczywiście znacie, ale nie wiem, czy widzieliście, jak książka się prezentuje w środku! Jest boska i jak będziecie w księgarni czy coś, to naprawdę polecam ją przejrzeć xD A jeśli już mówimy o samym wydaniu, to mam drobną uwagę co do samego tekstu. Otóż - pojawiło się dużo literówek, błędów, jakichś pomyłek. Naprawdę sporo. Czytając, zwykle nie zauważam literówek czy coś, bo jakby naturalnie je ignoruję, zbyt pochłonięta czytaniem, ale tutaj rzuciły mi się w oczy. W każdym razie nie umniejszało to radości z czytania, ale czasem denerwowało, gdy imię bohatera zostało pomylone (albo narracja!) i musiałam kilka razy czytać dany fragment, by zrozumieć, o kogo dokładnie chodzi. 

W każdym razie - Okrutna pieśń to bardzo, bardzo dobra książka. Opowiada o czymś, czego jeszcze nie było, do tego nawet aż tak utartymi schematycznymi dróżkami nie podąża. Akcja jest wartka, a z bohaterami można się zżyć (jejku, August, kocham!). Z całego serca polecam! <3

Ocena: 9/10

(a może w sumie 10 powinnam dać?)

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona!