Bez serca - Marissa Meyer

Tytuł: Bez serca

Autor: Marissa Meyer

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Ilość stron: 506 szczęścia

Rok wydania: 2016 (ogólnie), 2017 (Polska)

Seria/cykl: -

Na długo przed tym, zanim została postrachem Krainy Czarów – niesławna Królowa Kier – była tylko dziewczyną pragnącą się zakochać. 

Catherine jest być może jedną z najbardziej pożądanych dziewcząt w Krainie Czarów i ulubienicą jeszcze niezamężnego Króla Kier, ale interesuje ją zgoła co innego. Ma talent do pieczenia i wraz ze swoją przyjaciółką chce otworzyć piekarnię, by zaopatrywać Królestwo Kier przepysznymi plackami i innymi słodyczami. Jednak jej matka uważa, że to niedopuszczalne dla młodej kobiety, która mogłaby zostać kolejną Królową. 

Na królewskim balu, na którym wszyscy oczekują, że król oświadczy się Cath, dziewczyna poznaje Jesta, przystojnego i tajemniczego błazna. Po raz pierwszy czuje, że to prawdziwe zauroczenie. Ryzykując obrazę Króla i wściekłość swoich rodziców, Cath i Jest adorują się w tajemnicy. 

Cath chce sama decydować o swoim losie i zakochać się na własnych warunkach. Ale w świecie przenikniętym przez magię, szaleństwo i potwory, los ma inne plany.

Bohaterowie

Czytałam tę książkę chyba z trzy miesiące, a od tego czasu do zabrania się przeze mnie do pisania recenzji minął jakiś miesiąc (i trzeba jeszcze doliczyć ponad miesiąc, zanim doszło do publikacji xD). Nie wiem, co mam Wam powiedzieć. Zastanawiałam się, czy w ogóle pisać o powieści mojej ulubionej autorki. Bo tak jak chcę Wam ją polecić, w takim samym stopniu nie chcę tego robić. Ale po kolei, to miał być akapit o bohaterach... Znajdźcie wszystkie możliwe synonimy słowa "fenomenalni", co prawdopodobnie i tak nie wystarczy, by opisać te postacie. Przesadzam? Tylko odrobinę. Cath jest bardzo skomplikowaną postacią. Niektórzy być może nie dostrzegą jej lęków, nie zrozumieją jej zachowania i jego przyczyn. Ale ja w pewnym stopniu jestem do niej podobna, więc rozumiem. Cath to bohaterka tragiczna. Było mi jej żal i tak bardzo jej kibicowałam, chociaż znałam koniec jej historii. Marissa świetnie oddała jej osobowość, jej chęć do działania, a jednocześnie niemoc spowodowaną presją rodziców i społeczeństwa. Figiel (w opisie widnieje oryginał Jest. mylące. to dość rażący błąd) to mój nowy mąż, naturalnie. Rozpływam się nad jego poczuciem humoru, troską o Cath i jego figlarną osobowością. Uwielbiam tych bohaterów, po prostu.

Fabuła

Marissa Meyer to mistrzyni retellingów i mój osąd jest tylko troszkę kierowany dozgonną miłością do tej pani i jej twórczości. Naprawdę. Odrobinkę. Jedyne, czego mogłabym się doczepić, to fakt, że było za mało szaleństwa. Kraina Czarów to jednak miejsce zupełnie pokręcone, bez logiki w naszym tego słowa znaczeniu. I nie powiem, magii w Bez serca było pod dostatkiem, ale dawkę szaleństwa to można by zwiększyć i to podwójnie. Poza tym... poza tym... aż nie mam siły pisać, jak bardzo jestem zachwycona. A JESTEM BARDZO BARDZO. Autorka stworzyła doskonałą wersję historii Królowej Kier, która mnie do siebie przekonała. Wątek miłosny gra dość istotną rolę w powieści - przykro mi, przeciwnicy wątków miłosnych - i jest wisienką na torcie. Choć generalnie, jakby się zastanowić, to uczucie między Figlem (<3) a Cath wzięło się trochę... znikąd. Mogłoby mieć jakieś solidniejsze podstawy, tak sądzę. Ale ja i tak ich kocham <3 Dla mnie było idealnie, nawet, a może zwłaszcza, pomimo tej wady. Czułam chemię i więź między bohaterami, a to lubię. Ogromnie. Wszystko, co Marissa tworzy, jest doskonałe i, jak mówiłam, mój osąd jest zaburzony tylko trochę.

Kilka słów na koniec

Wybaczcie mi chaotyczność i jakąś taką niespójność tego wszystkiego. Sama nie wiem, co napisać, ciągle to wszystko przeżywam. Tyle emocji... aż za dużo. Ale to ja jestem też zbyt uczuciowa. Żyłam tą książką przez trzy miesiące i chociaż Saga Księżycowa nadal zajmuje specjalne miejsce w moim serduszku, to i dla Bez serca znalazło się miejsce. Z każdą przekładaną kartką było coraz gorzej - to jest: coraz więcej czułam - a na koniec to  j a  zostałam bez serca. Autentycznie. Och i było sporo ciast i pieczenia. Miejscami robiło się bardzo smakowicie i aż żałowałam, że nie mam możliwości skosztowania tych przysmaków. 

I ostatecznie Wam nie polecę tej powieści. Bez serca to doskonałość w stylu Marissy Meyer, która nie wszystkim przypadnie do gustu. Było nieco za mało szaleństwa, ale ze świetnymi bohaterami i mnóstwem magii. Tyle że to wciąż własna wizja autorki. Nie jest bez wad. To coś innego i jeśli już maci zamiar przeczytać tę książkę, a jeśli nie kochacie Marissy Meyer chociaż w połowie tak bardzo jak ja, to pozwolę sobie udzielić Wam rady: podejdźcie do niej bez jakichkolwiek oczekiwań. Chociaż dobrze by było podchodzić z takim czystym umysłem do każdej zaczynanej pozycji, prawda?

Ocena: 10/10

Wybaczcie, że się lekko rozpisałam, nie pisałam żadnej recenzji od dobrych kilku tygodni i chyba mi tego brakowało. Mam szczerą nadzieję, że chociaż jedna wytrwała dusza przeczytała całe moje wypociny. Jeśli tak - szacunek. Dzięki za poświecenie czasu na mój post.

P.S. Mam inną definicję doskonałości i ideału niż ta powszechnie panująca. Dobrze, żebyście to wiedzieli, jeśli jeszcze tego wywnioskowaliście z tekstu.

A NA PASKU BOCZNYM JEST ANKIETA GŁOSUJECIE PROSZĘ DZIĘKUJĘ!!!!