Zieleń szmaragdu - Kerstin Gier #3

Pierwsza część - Czerwień rubinu

Druga część - Błękit szafiru

Tytuł: Zieleń szmaragdu

Autor: Kerstin Gier                         Ocena: 9/10

Wydawnictwo: Egmont

Ilość stron: 456

Seria/cykl: Trylogia Czasu - część trzecia i ostatnia

Co robi dziewczyna, której właśnie złamano serce? To proste: gada przez telefon z przyjaciółką, pochłania czekoladę i całymi dniami rozpamiętuje swoje nieszczęście. Ale Gwen - podróżniczka w czasie mimo woli - musi wziąć się w garść, chociażby po to, żeby przeżyć. Nici intrygi z przeszłości także dziś splatają się w zabójczą sieć. Złowrogi hrabia de Saint Germain jest bardzo bliski swego celu: Gwendolyn musi stanąć do walki o prawdę, miłość i własne życie. 

Zabierając się za ten tom, byłam podekscytowana, że w końcu wszystko się wyjaśni, ale też smutna... że to koniec. Przywiązałam się do tej historii, do tych bohaterów, do stylu autorki... Zieleń szmaragdu mnie osobiście zauroczył chyba najbardziej spośród wszystkich trzech części.

Obawiałam się, że w tym tomie zmaleje rola Xemeriusa, a z recenzji Błękitu szafiru wiecie, że polubiłam tę postać. Na szczęście moje lęki okazały się bezpodstawne, gargulec nie zszedł na dalszy plan, a stał się chyba jeszcze bardziej kochany. Chociaż nie wiem, czy to możliwe xD Chciałabym takiego dla siebie i niemalże zazdroszczę Gwen, że mogła takiego mieć. 

Muszę Wam się przyznać, że nawet polubiłam Gideona. Nie na tyle, by był moim mężem, ale... wyjaśniło się parę spraw i nie jestem już wrogo nastawiona do niego. Moja relacja z Gwen na szczęście również nie uległa zmianie i ciągle się lubimy. Polubiłam również to, co łączyło Gideona i Gwen, nie miałam już wrażenia, że wszystko brnie za szybko.

I wszystko w końcu się wyjaśnia, łączy w logiczną całość! Cudownie było poznać rozwiązania wszystkich zagadek, na co czekałam z wielką niecierpliwością. Kerstin Gier i w tym mnie nie zawiodła, nic nie okazało się banalne, czy nielogiczne. Autorka musiała już wszystko sobie obmyślić dużo wcześniej i stopniowo dawkowała informacje, aż w końcu poznałam wszystkie tajemnice.

Przy czytaniu tej części towarzyszyły mi też chyba największe emocje i zaskoczenia. Bo tak, Kerstin Gier udało się mnie zaskoczyć :D Nie spodziewałam się zupełnie pewnych faktów, a ona tak po prostu zrzuciła mi je na głowę. Przy tym bałam się strasznie o bohaterów i zapoznawałam się z ich dalszymi losami z lekkim lękiem, że zaraz coś im się stanie, a naprawdę tego nie chciałam.

Podsumowując - Trylogia Czasu pochłonęła mnie całkowicie. Zakochałam się w tej historii, w podróżach w czasie, w przyjemnym stylu autorki, w całkiem fajnych bohaterach (Xemerius ❤). Pewnie nie każdemu ona przypadnie do gustu, ale ja - ja ją uwielbiam ❤