Stepbrother dearest - Penelope Ward

Tytuł: Stepbrother dearest

Autor: Penelope Ward

Wydawnictwo: Amazon i CreateSpace (aczkolwiek ja czytałam jako nieoficjalne tłumaczenie)

Ilość stron: Goodreads mówi że 230

Rok wydania: 2014 (ogólnie)

Seria/cykl: -

Nie powinieneś chcieć tego, który cię dręczy. 

Kiedy mój przyrodni brat zamieszkał z nami, gdy byłam na ostatnim roku liceum, nie byłam przygotowana na to, jakim będzie dupkiem. 

Nienawidziłam tego, że uwziął się na mnie, ponieważ nie chciał tu być.

Nienawidziłam tego, że przywoził dziewczyny z naszej szkoły do swojego pokoju. 

Ale najbardziej nienawidziłam reakcji swojego ciała. 

Na początku myślałam, że to wszystko z powodu jego idealnie umięśnionego brzucha i wyrzeźbionej niemal twarzy. Ale wszystko zaczęło się między nami zmieniać i to wszystko zdarzyło się jednej nocy.

[ opis nie oddaje tej książki, dodatkowo musiałam go skrócić, bo dalej zawierał (moim zdaniem) spoiler ]

Bohaterowie

Tę książkę czytałam już dwa razy, w odstępie kilku miesięcy. Ale moje odczucia się nie zmieniły, byłam tak samo zachwycona po skończeniu tej powieści zarówno za pierwszym, jak i za drugim razem. Kiedy myślę o bohaterach, w niektórych momentach nie mam pozytywnych odczuć. Bo chociaż charaktery tych postaci zostały dobrze wykreowane, była różnorodność, to gdzieś jednak świta mi ta myśl, że czasami to wszystko było... przerysowane? Autorka czasem ZA BARDZO opisała charaktery postaci, poszła w skrajności. Przynajmniej w pierwszej części, to od razu chcę zaznaczyć (o częściach później będzie). I w tym momencie trochę schematyczność też się wkradła. On - taki zły chłopiec, ona - raczej grzeczna dziewczyna. Ale, heeeeh, tak teraz piszę, jakbym miała zjechać tę książkę, a uważam ją za jedną z lepszą NA xD Po prostu po dwukrotnym przeczytaniu widzę te wady. One później zanikają, kiedy poznajemy głębiej psychikę bohaterów (a raczej jednego bohatera). Teraz przejdźmy do Grety, głównej bohaterki. Ona czasami trochę za bardzo była taka... nijaka. W niektórych chwilach brakowało jej charakteru, pewności siebie. Aczkolwiek tego ostatniego nie traktuję jako czegoś złego, gdyż w zestawieniu z resztą jej cech - była realna. Nie stała się ideałem. Elec, główny bohater... autorka stworzyła genialną osobowość. Powiedziałam gdzieś tam wcześniej 'zły chłopiec'? Rzeczywiście, miał w sobie coś z niego. Ale oprócz takiej cechy skrywał jeszcze milion innych, autorka nieźle przemyślała sobie jego psychikę i motywacje, co rzetelnie przeniosła na karty powieści. Reszta bohaterów, z bliższego lub dalszego planu, nie została aż tak dobrze skonstruowana, aczkolwiek ich kreacja nie kulała. Więc było dobrze.

Fabuła

Teraz zajmę się tą 'pierwszą częścią', o jakiej wspomniałam wcześniej. Otóż - Stepbrother dearest został podzielony na dwie części. Nie powiem, co je podzieliło, bo moim zdaniem byłby to spoiler. Powiem tylko tyle, że pierwsza część w żaden sposób nie była zaskakująca, ale autorka w ciekawy sposób opisała relację łączącą głównych bohaterów. Czytaliście Czy wspominałam, że cię kocham? Jeśli tak - to Stepbrother dearest jest o wiele lepszą książką od tamtej! Też ukazuje zakazaną miłość, widać bardzo duże podobieństwa między obydwiema powieściami (sprawdziłam, która została wydana wcześniej - jest to Stepbrother dearest), jednak moim zdaniem w książce Ward jest więcej emocji. Strasznie zżyłam się z bohaterami. Szczególnie pod koniec pierwszej części, kiedy następuje rozdzierający serce moment. Potem przychodzi czas na drugą część - zdecydowanie bardziej zaskakującą. Bardziej emocjonalną. Tam charaktery bohaterów zmieniają się nieco, na plus. Przechodząc jeszcze do samego motywu miłości do rodzeństwa przyrodniego - kiedyś wręcz szerokim łukiem omijałam takie tematy, ale ta pozycja przekonała mnie do tego wątku. Został on ukazany tu realistycznie i emocjonalnie. 

Kilka słów na koniec

Penelope Ward pisze bardzo lekko, wciąga czytelnika w historię stworzoną przez siebie i ja miałam problemy, by się od niej oderwać. Narrację prowadziła Greta, z bardzo ciekawym wyjątkiem, który nastąpił w pewnym momencie. Nie chcę zdradzać, co to było, ale spodobało mi się! I te anagramy (to to słowo było? że jak się przestawia litery w jednym wyrazie, to wychodzi zupełnie inny wyraz z tych samych liter?) - super sprawa. Genialny dodatek. 

Podsumowując - nie mówię, że Stepbrother dearest jest powieścią idealną. Ma swoje mankamenty, jak np. początkowa kreacja bohaterów. Jednak przedstawienie miłości zakazanej wyszło autorce po mistrzowsku, Ward napchała emocjami swoją powieść, które odczuwa się całym sobą. Jak już mówiłam - dla mnie to jedno z lepszych NA, jakie kiedykolwiek powstało. Mam nadzieję, że ktoś kiedyś wyda tę pozycję u nas :/

Ocena: 10/10

I jeszcze co do tłumaczenia, które czytałam - nie było idealne, ale doceniam chęci tłumacza i po prostu dziękuję ^_^ Po angielsku pewnie by mi się nie chciało czytać tej książki xD

A Wy mieliście kiedyś z nią styczność? A może nawet czytaliście? :D