Panika - Lauren Oliver [Book Tour]

Tytuł: Panika

Autor: Lauren Oliver

Wydawnictwo: Otwarte (Moondrive)

Ilość stron: 358

Rok wydania: 2014 (ogólnie), 2016 (Polska)

Seria/cykl: -

Na początku chcę zaznaczyć, że książkę czytałam z Book Touru ^_^ Dziękuję <3

Wyobraź sobie senne, pogrążone w beznadziei miasteczko. Wyobraź sobie dziewczynę, która nie wierzy, że może ją spotkać coś dobrego. Wyobraź sobie grę, w której każdy musi podjąć śmiertelne ryzyko, by wygrać wielką nagrodę - przepustkę do lepszego życia.

Ta gra to Panika. Nikt nie wie, kim są sędziowie, którzy wymyślają zadania i czuwają nad przebiegiem rywalizacji. Uczestnicy zostają zmuszeni do przesunięcia własnych granic, do wyjścia poza strefę bezpieczeństwa, do stawienia czoła najgłębszym lękom.

Dziewczyna ma na imię Heather. Od zawsze pogardzała grającymi w Panikę. Ale kiedy jej chłopak odchodzi do innej, pełna wściekłości, bólu i rozpaczy zmienia swoje podejście i decyduje się przystąpić do rywalizacji. Nigdy nie spodziewała się, że to zrobi. Aż do tego lata.

Czy masz odwagę poznać jej historię?

Kilka zdań o autorze

Lauren Oliver zadebiutowała powieścią 7 razy dziś, jest także autorką trylogii Delirium, thrillerów, książek dla dorosłych i dla dzieci. Jej powieści zostały przetłumaczone na ponad 30 języków.

Bohaterowie

Kreacja bohaterów nie jest zła. Ich charaktery zostały dość dobrze opisane, rzetelnie. Z tym że... raczej ciężko ich polubić. Ja osobiście nie obdarzyłam sympatią żadnej postaci. Heather początkowo niesamowicie mnie irytowała, głównie z powodu jej motywacji przystąpienia do Paniki. Potem mi przeszło, ale coś w jej osobowości ciągle nie pozwalało mi jej lubić. Dodge też... ostatecznie nie podbił mojego serca. Najbardziej jednak znielubiłam Nat. Charakter tej dziewczyny... wkurzał mnie. Bardzo. Przykro mi, że nie obdarzyłam sympatią ani jednego bohatera... zresztą, to podobnie jak w Delirium. Tam też ciężko mi było zaprzyjaźnić się z postaciami. Lauren Oliver chyba nie potrafi stworzyć sympatycznej postaci.

Nie wiem, co to za okładka... (niemiecka?) Ale tak strasznie mi się podoba! *o*

Fabuła

Sam pomysł na tę grę, Panikę, jest całkiem fajny. Początkowo myślałam, że ta powieść należy pod względem gatunkowym do dystopii, ale jakiś czas temu (przed tą lekturą) uświadomiono mnie, że nie, dlatego wiedziałam, czego się spodziewać. Wracając do pomysłu z grą - owszem, był dość interesujący, ale nie odkrywczy czy oryginalny. Książka na pewno dużo by zyskała, gdyby autorka skupiła się na Panice... ale ona połowę powieści poświęciła raczej nieistotnym rzeczom, bardzo się wgłębiała w życie bohaterów, opisując nie tylko ich przeżycia, ale dużo rzeczy, które robili (zwykle niezwiązane z grą). Do tego irytował mnie pewien wątek miłosny (chodzi o Dodge'a i jego wybrankę). Dlaczego? Jak dla mnie, to wziął się znikąd i był zupełnie niepotrzebny. I jeszcze stwierdziłam, że Lauren Oliver nie umie opisać normalnej, zdrowej przyjaźni. Tak było w Delirium i w Panice mamy to samo.

Kilka słów na koniec

Nie jestem zachwycona tą powieścią, jak już pewnie zdążyliście zauważyć. Ale zawiedziona też nie. Nie lubiłam twórczości Lauren Oliver po Delirium i podtrzymuję zdanie, teraz, po lekturze Paniki. Jej styl do mnie nie przemawia. Bywa monotonny i za bardzo opisowy. Książka została podzielona na dwie narracje: Heather i Dodge'a, ale w trzeciej osobie.

Podsumowując - Panika nie jest super książką, ale nie jest też tragiczna. Nie polubiłam bohaterów, jednak ich kreacja została dobrze obmyślona. Fabula natomiast za bardzo skupiała się na życiu postaci niż na samej grze.

Ocena: 6/10  

Czytaliście? Zamierzacie? Podzielcie się swoim zdaniem ^_^